Gedragsverandering hond na castratie

Onze reu was bijna zes toen hij een prostaatprobleem kreeg. Met medicijnen is dit op te lossen maar helaas kan het een terugkerend probleem zijn als een hond dat op zo’n relatief jonge leeftijd krijgt. Het advies van de dierenarts, denk eens na over castratie.

En zo gezegd zo gedaan. We hadden er al vaker over nagedacht en dit was wel reden om het door te pakken. Chemische castratie zijn wij geen voorstander van omdat je dan hormonen met hormonen gaat bestrijden. Dat leek ons slechter voor de hond dan definitieve castratie. Uiteraard waren we wel benieuwd of we een gedragsverandering zouden zien.

Onze hond voor de castratie

Onze reu had niet veel problemen met zijn hormonen. Ook tijdens de pubertijd was hij goed in de hand te houden. Maar het laatste jaar werd hij wel steeds agressiever naar andere reuen. Daarvoor liet ik hem altijd lekker vrij rondrennen en met honden spelen. Het afgelopen jaar durfde ik dat niet meer, veel te vervelend als hij zomaar een hond aanvalt. Voor de rest was het een superlieve en rustige hond.

Doordat ik hem moest aanlijnen en zelf heel oplettend ben tijdens een wandeling heeft dat effect op zijn gedrag. Als het ware liep hij ook continue op te letten want hij voelt natuurlijk ook mijn spanning. Althans dat denk ik. Dus lekker spelen en rennen deed hij weinig. Dus toen de dierenarts zei dat hij waarschijnlijk vaker last van zijn prostaat gaat krijgen was dat voor mij het duwtje over de rand om hem te castreren.

Oja, en onze reu had natuurlijk ook last van een druppelende plasser. Niet dat ik dat heel erg vind, maar het is ook niet heel fris en je moet vaak de vloer dweilen. Ik las op internet dat de kans groot is dat dat ook afgelopen is na castratie.

Gedragsverandering na castratie

De eerste paar weken gebeurt er zeer weinig. Het duurt ook wel zes weken dat de hormonen uit zijn lijf zijn. Maar er gebeurde wel een paar opvallende dingen:

  1. Onze hond blafte echt bijna nooit bij het aanbellen of als er mensen voor het raam langsliepen. Na twee weken begon hier veranderingen in te komen. Het is nog geen grote blaffer maar bij bezoek of aanbellen kan hij flink aanslaan. Reden? Dat blijft gissen. Misschien voelt hij zich minder zeker door het afnemen van de testosteron.
  2. Onze hond was nooit zo gefixeerd op eten. Maar na castratie, en ik spreek werkelijk over een paar dagen daarna, was eten iets magisch. Hij schooit nu om voedsel en zodra ik de koelkast opentrek staat hij ernaast. Hij lijkt ook de hele dag wel honger te hebben. Nu begrijp ik ook het gevaar waarom ze zeggen dat honden na hun castratie dik worden.
  3. Na vier weken kan ik zeggen dat het gelukkig ook een positief effect heeft op zijn gedrag naar andere honden. Hij valt niet meer zo uit en lijkt het soms totaal te vergeten. Dat vind ik wel het allerfijnste! Dus ik hoop dat dit verder doorzet en hij gewoon weer altijd lekker los kan lopen.
  4. Het druppelen is ook totaal over. Ook fijn dat ik niet meer zo vaak de vloer hoef te dweilen.

Al met al ben ik dus wel positief over de castratie. Hij is een nog grotere knuffelkont geworden dan hij al was. Nu moet ik wel opletten dat hij niet te lui wordt en te veel aankomt. Daarom geef ik hem op aanraden van de dierenarts ook 1/3 minder hondenbrokken.